Terug naar Encyclopedie

Historische verhogingen van de liberalisatiegrens in Rijswijk

Van €600 (1990) naar €808 (2024) in Rijswijk: verhogingen verkleinen sociale huur, gedreven door lokale woningnood. Overgangsrecht beschermt zittende huurders in wijken als Innen. (28 woorden)

2 min leestijd
De huurprijs liberalisatiegrens is sinds 1990 meerdere keren verhoogd om de sociale huursector in Rijswijk te verkleinen, met name in wijken als Innen en Remmerden. Begon bij €600 (1990), steeg naar €712,50 (2013), €752,33 (2021) en €808,06 (2024). Deze aanpassingen, ingevoerd door kabinetten als Rutte-II en III, reageren op acute woningnood in Rijswijk, waar corporaties zoals Rijswijk Wonen onder druk staan door lange wachtlijsten voor sociale huur. Doel: meer middenhuurwoningen creëren in de gemeente, corporaties ontlasten voor lage inkomens en de mix van huurprijzen verbreden. Politiek debat in de Rijswijkse raad draait om gentrificatie; critici vrezen verdrijving van middeninkomens uit buurten als Sion en het centrum door stijgende huren. Wettelijk vastgelegd in de Woningwet en jaarlijks geïndexeerd met inflatie plus correctiefactor. Tussen 2015-2020 bleef de grens stabiel op €711, maar de Wet Betaalbare Huur (2021) zorgde voor een forse sprong. Gevolg: circa 12% van de huurwoningen in Rijswijk liberaliseerde, vooral in de Randstad-positie nabij Den Haag, met impact op 1.500 adressen volgens lokale Huurcommissie-data. Zittende huurders met langlopende contracten uit de 'voor-liberalisatie'-periode behouden oude regels via overgangsrecht, cruciaal voor Rijswijkse gezinnen. Verhuurders moeten bij nieuwe contracten de grens respecteren. Toekomstig: mogelijke verdere verhoging in 2025 door stikstofregels rond Rijswijkse groenprojecten en klimaatadaptatie in de gemeente. Bronnen: Staatscourant, Huurcommissie-rapporten en Rijswijkse Woningmarktmonitor bieden gedetailleerde tabellen. Dit inzicht ondersteunt strategische huurprijsbepaling voor lokale verhuurders en bewoners. (248 woorden)